تاثیر کود سبز بر یونجه قسمت دوم

تاثیر کود سبز بر یونجه قسمت دوم  : عملکرد و اجزاء عملکرد گندم در سال دوم تناوب: نتایج تجزیه واریانس حاکی از آن است که بین تیمارها از لحاظ عملکرد دانه، تعداد سنبله در واحد سطح، تعداد سنبلچه در سنبله، تعداد دانه در سنبله، و طول سنبله در سطح احتمال ۱ درصد و برای شاخص برداشت در سطح احتمال ۵٪ اختلاف معنی داری وجود دارد، اما برای سایر صفات اختلاف معنی داری بین تیمارها وجود ندارد. عملکرد دانه در ۸ تیمار گندم را می توان در سه گروه دسته بندی کرد. در گروه اول تیمار گندم +کود بیولوژیک +۳۰ کیلو گرم نیتروژن، با ۱۵۷۰ کیلوگرم در هکتار بالاترین میزان عملکرد را بخود اختصاص داد. در گروه دوم تیمارهای گندم (بدون کود نیتروژن) و گندم + کود بیولوژیک +۶۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن به ترتیب با عملکردهای ۱۳۶۳ و ۱۲۹۳ کیلوگرم در هکتار قرار گرفتند.

در گروه سوم تیمارهای شاهد گندم بدون کود نیتروژن و گندم + ۷۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن (عرف منطقه) به ترتیب با عملکردهای ۹۱۲ و ۸۵۸ کیلوگرم در هکتار کمترین مقدار را حائز شدند. بقیه تیمارها در حد فاصل گروه های دوم و سوم قرار گرفتند در آزمایش ایونز و همکاران (۲۰۰۳) عملکرد گندم در تناوب لگوم- گندم بیشتر از گندم گندم بود.

بخشی از برتری عملکرد گندم در تیمار گندم +کود بیولوژیک +۳۰ کیلوگرم نیتروژن را می توان به فعالیت باکتری های تثبیت کننده نیتروژن و قسمتی را نیز به کار برد کود شیمیایی نیتروژنه نسبت داد. به نظر می رسد که کاربرد توأم این دو منبع کودی منجر به تأثیر بر اجزاء عملکرد گندم در این تیمار شده است، به طوری که در صفات تعداد سنبله در واحد سطح و تعداد دانه در سنبله نسبت به سابر تیمارها برتری نشان داده است. البته این برتری در صفاتی نظیر زیست توده و شاخص برداشت نیز پدید آمده است. در آزمایش بهل و همکاران (۲۰۰۳) کاربرد توام ازتوباکتر ومایکوریزا باعث افزایش عملکرد دانه، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه و عملکرد بیولوژیکی در گندم شد. همچنین رائی و گائور (۱۹۸۸) به این نتیجه رسیدند که تیمار گندم با ازتوباکتر و آزوسپریلیوم به تنهایی و مخلوط آنها به ترتیب ۹۱/  درصد، ۸ / ۲درصد و ۱۳ / ۹ درصد افزایش عملکرد گندم را در پی داشت.

کود سبز چیست؟

یکی دیگر از راههای افزایش ماده آلی خاک استفاده از کود سبز در تناوب زراعی می باشد. منظور از کود سبز شخم زدن گیاه در خاک پس از رشد کافی و بدون برداشت محصول است. اثر کود سبز بر خصوصیات فیزیکی خاک همانند کود حیوانی می باشد.
ولی کود سبز عملاً مواد غذایی به خاک اضافه نمی کند، بلکه آن چه را که طی رشد خود از خاک جذب کرده و در خود ذخیره نموده است به خاک بر می گرداند اما در صورتی که از گیاهان تیره بقولات بعنوان کود سبز استفاده شود تمام ازت تثبیت شده را به خاک بر می گرداند. از طرف دیگر کود سبز با جذب و ذخیره مواد غذایی در خود از شسته شدن آنها جلوگیری می نماید. گیاه مورد استفاده بعنوان کود سبز می بایستی اثرات فیتوتوکسینی بر رشد محصول بعدی نداشته باشد، فصل رشد کوتاهی داشته، تراکم بوته بالا را تحمل کند و رشد سبزینه ای زیادی داشته باشد تا علاوه بر این که مقدار زیادی ماده آلی به خاک اضافه می کند، پوشش کامل خاک را تامین نماید. پوشش کامل خاک برای جلوگیری از فرسایش خاک و بازداری رشد علفهای هرز ضرورت دارد. بنابراین اهداف کود سبز را می توان در افزایش ماده آلی خاک، حفظ مواد غذائی خاک (و در صورت استفاده از گیاهان تیره بقولات افزایش ازت خاک)، جلوگیری از فرسایش خاک و مبارزه با علفهای هرز خلاصه نمود. توجه به اهداف فوق روشن می سازد که کود سبز قبل از گیاهان وجینی در تناوب قرار می گیرد.

نتایج حاصله از تحقیق تاثیر کود سبز بر یونجه در گروه اول

هر چند که در این تحقیق سهم هر یک از فاکتورهای کود بیولوژیک و یا کود شیمیایی در افزایش عملکرد دانه گندم به تفکیک مشخص نشده است، اما برتری ۹ در صدی عملکرد دانه در تیمار گندم +کود بیولوژیک (بدون کود نیتروژن) به تیمار گندم بدون كود نیتروژن، که کرت های آنها در سال اول تناوب در شرایط یکسان و تحت آیش قرار داشته اند، را می توان به کاربرد کود بیولوژیک در تیمار اول نسبت داد. اما کار برد توأم کود بیولوژیک و کود شیمیایی عملکرد گندم را از ۱۰۰۰ کیلوگرم در هکتار در تیمار گندم + کود بیولوژیک بدون کود نیتروژن با تأثیر بر صفات تعداد سنبلچه در سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن زیست توده و طول سنبله، با حدود ۳۰ درصد افزایش، به ۱۵۷۰ کیلو گرم در هکتار در تیمار گندم + کود بیولوژیک + ۳۰ کیلو گرم نیتروژن، رسانده است. این در حالی است که این دو تیمار از نظر سایر اجزاء عملکرد و صفات فاقد اختلاف معنی دار می باشند. به نظر می رسد که علاوه بر نیتروژن آلى ذخیره شده در کرتهای تیمار گندم +کود بیولوژیک +۳۰ کیلوگرم نیتروژن در سال اول آزمایش (آیش)، احتمالا کاربرد ۳۰ کیلوگرم در هکتار کود شیمیایی نیتروژنه شرایط تغذیه ای مناسبی را برای تکثیر و فعالیت باکتری های ازتوباکتر و آز سپیریلیوم فراهم نموده است، زیرا این باکتریها جهت رشد و تثبیت ازت نیازمند وجود این عنصر در محیط غذایی هستند

ارتقاء سطح مصرف کود شیمیایی نیتروژنه از ۳۰ کیلوگرم در هکتار در تیمار گندم +کود بیولوژیک + ۳۰ کیلوگرم نیتروژن به ۶۰ کیلوگرم در هکتار در تیمار گندم +کود بیولوژیک +۶۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن، بر عملکرد گندم در تیمار اخیر تأثیر منفی باقی گذاشت، به طوری که این دو تیمار نسبت به هم، ۱۷ درصد اختلاف عملکرد نشان دادند، که از نظر آماری نیز معنی دار می باشد. این اختلاف تا حدودی معرف عدم کارآیی مصرف بی رویه کودهای شیمیایی در شرایط دیم و تأثیر منفی آن بر روند تولید در گیاه می باشد.

اختلاف عملکرد دانه تیمار گندم + کود بیولوژیک +۳۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن نسبت به آن دسته از تیمارهای گندم که کرت های آنها در سال اول تناوب به ترتیب تحت کشت ارقام يونجه Medicago polymorpha Medicago Scutellata مخلوط دو رقم اخیر و گندم قرار داشتند را می توان به استفاده از ذخائر غذائی خاک و تخلیه نسبی رطوبت خاک در طی فصل رشد در سال اول، توسط این گیاهان نسبت داد. با اینکه یونجه های یکساله در تناوب با گندم می توانند بیش از مقدار مورد نیاز گندم نیتروژن هوا را تثبیت نمایند (داختن و همکاران، ۱۹۹۹)، و پس از پایان دوره رشد با اضافه کردن بقایای خود به زمین، اندوخته های غذایی و مواد آلی خاک را افزایش دهند، در عین حال ادامه رشد این گیاهان منجر به کاهش ذخائر رطوبتی خاک می گردد. کاهش بیشتر رطوبت خاک در کرتهای گندم نسبت به کرتهای یونجه و آیش، و در کرتهای یونجه نسبت به آیش به دلیل فعالیت رویشی بیشتر گندم و دوام دوره رشد و بزرگی اندام های رویشی آن نسبت به یونجه است، که متضمن مصرف آب بیشتری است. هر چند که ممکن است میزان تبخیر از سطح کرتهای گندم به دلیل پوشش بیشتر خاک کمتر باشد، اما احتمالا این پوشش جبران هدررفت آب از طریق جذب توسط بوته های گندم را نکرده است. همچنین وجود اختلاف در میزان رطوبت کرتهای آیش با دیگر کرتها احتمالا به دلیل عدم وجود سطح سبز و حفظ و ذخیره رطوبت در این کرت ها می باشد. در آزمایش زنتنر و همکاران (۱۹۹۹) تخلیه آب خاک توسط گیاهانی که به صورت کود سبز در تناوب با غلات قرار داشتند یکی از دلائل کاهش عملکرد غلات کاشته شده پس از آنها بوده است و به اعتقاد ویجیل و نیلسون (۱۹۹۸) رطوبت خاک می تواند بیش از نیتروژن در روند رشد گیاه محدود کننده باشد.

نتایج حاصله از تحقیق تاثیر کود سبز بر یونجه در گروه دوم

در گروه دوم، اختلاف عملکرد در دو تیمار گندم بدون کود نیتروژن که کرت های آنها در سال اول تحت کشت یونجه های یکساله Scutellata Medicago و Medicago polymorpha بودند، با تیمار دیگر گندم بدون کود نیتروژن که سال اول تحت آیش قرار داشت، نشان می دهد که کاشت یونجه یکساله ضمن دارا بودن مزیت هایی از قبیل حفاظت خاک در برابر عوامل فرسایشی، بقایای آن توانسته است که به عنوان کود سبز در بهبود حاصلخیزی خاک مفید باشد، و در عین حال با توجه به فعالیت باکتری های تثبیت کننده نیتروژن در ریشه آن، بخشی از نیتروژن مورد نیاز گیاه بعدی را تأمین نموده است، که این امر باعث ایجاد اختلاف معنی دار در صفات تعداد سنبله در واحد سطح، تعداد سنبلچه در سنبله، تعداد دانه در سنبله در دو تیمار اول با تیمار سوم گردید. در آزمایش بلک شا و همکاران (۲۰۰۱) میزان نیتروژن در دسترس در تیمارهای کود سبز شبدر شیرین پیش از کاشت گندم بهاره (ماه آوریل ۱۶ تا ۱۵ کیلوگرم در هکتار بیش از تیمار آیش بود. در همین آزمایش میزان عملکرد گندم در تناوب کود سبز شبدر شیرین – گندم ۶۷ تا ۷۵ درصد بیش از تناوب آیش – گندم بود.

اما بخشی از اختلاف تیمارهایی که در سال پیش تحت آیش سالیانه بودند با تیمارهایی که در سال اول زیر کشت یونجه یکساله قرار داشتند را می توان به تخلیه رطوبت خاک در سال اول توسط بوته های یونجه نسبت داد. در آزمایش مگ گوئیر و همکاران (۱۹۹۸) عملکرد گندم در تناوب آیش سبز تابستانه – گندم کمتر از عملکرد آن در تیمار آیش سالیانه – گندم بود. در این پژوهش بنا به استدلال محققان آن، علاوه بر مصرف رطوبت ناشی از بارندگی تابستانه توسط یونجه یکساله، بخشی از ذخائر رطوبتی خاک نیز توسط این گیاه مصرف شده است. در حالی که در شرایط اجرای آیش سالیانه، علاوه بر حفظ ذخائر رطوبتی خاک از سال های پیش، قسمتی از رطوبت ناشی از بارندگی ها نیز در خاک ذخیره گردیده، که در سال دوم تناوب به مصرف گندم رسیده است. بنا به اظهار ويجيل و نیلسون (۱۹۹۸)، ۸۸ درصد از تغییرات در عملکرد گندم کاشته شده پس از لگوم در تناوب لگومگندم به استفاده لگوم از آب خاک در سال نخست تناوب مربوط می گردد. البته آنان اظهار داشته اند که در مقام مقایسه عموما آیش سبز تابستانه لگوم با آیش سالانه شدیدا به شرایط آب و هوا و میزان بارندگی وابسته است، و نمی تواند یک رابطه ثابت و غیر قابل تغییر باشد. بنا به اظهار بلک شا و همکاران (۲۰۰۱) مقدار کاهش رطوبت خاک در پیش از کاشت گندم بهاره در تیمار شبدر شیرین با هدف کود سبز بیشتر از تیمار آیش بوده است.

عملکرد کود سبز یونجه برای گندم بدون کود شیمیایی و بیولوژیک

عملکرد گندم در تیمار گندم بدون کاربرد دو نوع کود نیتروژنه شیمیایی و بیولوژیک که سال پیش تحت کشت مخلوط دو رقم يونجه یکساله قرار داشت، نتوانست با عملکرد گندم در تیمارهای بدون کار برد کود بیولوژیک و شیمیایی که پس از ارقام يونجه یکساله کاشته شده بود، رقابت نماید. اما با تیماری از گندم که در آن فقط کود بیولوژیک استفاده شده بود، از نظر عملکرد دانه در یک سطح قرار گرفت. از دلایل این اختلافات احتمالا می توان به پائین بودن سطح تولید ماده خشک در مخلوط دو رقم یونجه اشاره نمود، که نتوانسته است حاصلخیزی خاک را به نحو مطلوب ارتقاء بخشد. نتایج حاصل از مقایسه دو تیمار گندم بدون کود نیتروژن و گندم + کود بیولوژیک و بدون کود نیتروژن نشان داد که تأثیر ناشی از کاشت مخلوط دو رقم يونجه یکساله مورد استفاده در این تحقیق در افزایش عملکرد گندم تا حدودی مشابه آثار حاصل از کاربرد توأم کود بیولوژیک از تو باکتر و آز سپیریلیوم می باشد.

همچنین تیمار گندم + کود بیولوژیک و بدون کود نیتروژن با آنکه بذور آن با کود بیولوژیک آغشته شده بود، اما احتمالا به دلیل عدم استفاده از کود شیمیایی نیتروژنی، از نظر عملکرد دانه، توانایی رقابت با تیمارهای گندم + کود بیولوژیک +۳۰ کیلوگرم نیتروژن و گندم +کود بیولوژیک + ۷۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن که در آنها از هر دو نوع کود شیمیایی و بیولوژیک استفاده شده بود را نداشت. این نتایج نشان می دهد که کاربر کود بیولوژیک از تو باکتر و آز سپیریلیوم زمانی مؤثر است که همراه آن در حد نیاز کود شیمیایی نیتروژنه به صورت تقسيط مصرف گردد. تیمار گندم بدون کود نیتروژن در حالی که در سال اول تحت آیش قرار داشت، اما در غیاب دو نوع کود بیولوژیک و شیمیائی توانایی رقابت با سایر تیمارها را نداشت، و تیمار گندم + ۷۰ کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن (بر اساس عرف منطقه) که در سال نخست تحت کشت گندم قرار داشت نیز علیرغم کار برد کود شیمیایی نیتروژنه در حد عرف منطقه، اما نتوانست با دیگر تیمارها رقابت نماید. احتمالا از دلایل این کاهش، مصرف ذخائر غذایی و بخشی از رطوبت خاک در سال اول تناوب توسط بوته های گندم، و دیگری افزایش بی رویه نیتروژن، مازاد بر نیاز گیاه در سال دوم است، که در شرایط دیم و کمبود رطوبت در روند رشد گیاه اختلال ایجاد نموده است.

در سال دوم تناوب میزان اتلاف رطوبت خاک تا عمق توسعه ریشه (۳۰-۰ سانتی متر)، در کرتهایی که سال پیش زیر کشت گندم و یونجه قرار داشتند بیش از کرتهایی بود که به آیش اختصاص پیدا کرد. اما همواره این کاهش به ترتیب در کرتهای گندم بیش از يونجه و در یونجه بیش از آیش بود (شکل ۲ و ۳). این نتایج نشانگر این واقعیت است که در یک چرخه تناوبی، گیاهان پیش کاشت به لحاظ طول دوره رشد و دوام آنها در زمین می توانند روی عملکرد گیاه بعدی اثر گذار باشند. البته در صورتی که میزان و پراکندگی نزولات آسمانی نسبتا خوب باشد، این تأثیر کمتر خواهد بود. در آزمایش پیکول و همکاران (۱۹۹۷) رطوبت خاک بیش از نیتروژن خاک در تناوب آیش سبز گندم در عملکرد گندم بهاره محدودیت ایجاد کرد، به طوری که در تیمار آیش سبز گندم عملکرد گندم ۲۵ درصد کمتر از تیمار آیش لخت گندم بود. همچنین در مطالعه بلک شاو و همکاران (۱۹۹۶) مقدار آب قابل استفاده در زمان کاشت گندم بهاره در تیمارهائی که سال پیش تحت کشت شبدر شیرین بودند تقریبا برابر تیمارهایی بود که تحت آیش قرار داشتند.

نتیجه گیری نتایج حاصل از این تحقیق تناوب ارقام یونجه یکساله – گندم

نتیجه گیری براساس نتایج حاصل از این تحقیق تناوب ارقام یونجه یکساله – گندم، به دلیل اثرات مثبت یونجه در بهبود خواص کیفی خاک و ایجاد پوشش گیاهی جهت مبارزه با فرسایش، می تواند به عنوان یک الگوی مناسب تناوبی معرفی شود. همچنین در صورت اعمال مدیریت مطلوب در حفظ و نگهداری رطوبت در سال آیش، و توجه به حفاظت محیط زیست برای نیل به اهداف کشاورزی پایدار، تناوب آیش -گندم + ۳۰ کیلوگرم در هکتار کود نیتروژنه + کودبیولوژیک، با صرف هزینه کمتر می تواند به عنوان یک جایگزین مناسب دیگر بجای تناوب های شاهد مورد استفاده قرار گیرد. حتما برای درک بهتر این تحقیق مقاله تاثیر کود سبز بر یونجه قسمت اول را مطالعه نمایید

خدمات هیراکود

شرکت بازرگانی هیراکود در سال ۱۳۹۵، با هدف کمک به بهبود کیفیت تولید محصولات کشاورزی و باغی در کشور، شروع به کار کرد. این مجموعه عمده فعالیت خود را بر روی عرضه کودها و تغذیه دهنده های گیاه اعم از کودهای ارگانیک و کودهای شیمیایی، متمرکز نمود و به ارائه محصولات ایرانی و خارجی به خریداران عمده پرداخت.

هیراکود ، اصالت همۀ کالاهایش را تضمین و همۀ آن‌ها را با کیفیت عالی عرضه می‌کند. از آنجا که هدف اصلی این مجموعه تولید و تامین بهترین نوع کودهای ضمانتی با منشاء ارگانیک جهت استفاده در بخش کشاورزی می باشد؛ کشاورزان می توانند با خیال راحت و با هزینه های خیلی ارزان تر از کودهای شیمیایی، مرغی و حیوانی محصولی با کیفیت برداشت کنند. این اطمینان را به شما می دهیم که با یکبار استفاده از نمونه کودهای معرفی شده مشتری دائمی ما خواهید شد و ما را به دیگران معرفی خواهید کرد.

هیراکود همیشه با تاکید بر اصالت كالا، كيفيت بالا و قيمت مناسب سعي بر آن دارد تا پایین ترین قیمت های ممکن کودهای تولید ملی و همچنین وارداتی را به مشتریان ارائه کند. از این رو تجار، فروشندگان و مشتریان می توانند با خیالی آسوده خریدشان را از این مجموعه انجام دهند. علاوه بر این ما با تولید و ارائه محصولات بیولوژیکی باکیفیت و قیمتی رقابتی کاری انجام داده ایم بتوانید با هزینه ای پایین تر، کود خریداری کنید، آبیاری رو کاهش دهید، درختان تان را در مقابل آفات و سرمازدگی مقاوم کنید و دیگر مزایا

…

معرفی پروژه های ساختمانی...